شعر های سهراب سپهری

جهنم سر گردان شب را نوشیده ام و بر این شاخه های شکسته می گریم . مرا تنها گذار ای چشم تبدار سرگردان ! مرا با رنج بودن تنها گذار . مگذار خواب وجودم را پر پر کنم . مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم . سپیدی های فریب روی ستون های بی سایه رجز می خوانند . طلسم شکسته خوابم را بنگر شعر های سهراب سپهری...

برای این کی جمع شعر ها و ادامه ی این شعر را ببینیدبه صفحه ی نخست بروید   وقت لطیف شن از سهراب سپهری سهراب سپهری   : باراناضلاع فراغت را می شست.من با شن هایمرطوب عزیمت بازی می کردمو خواب سفرهای منقش می دیدم.من قاتی آزادی شن ها بودم.من دلتنگ بودم.در باغ یک سفره مانوس پهن بود.چیزی وسط سفره، شبیه ادراک منور:یک خوشه انگورروی همه شایبه را پوشید.تعمیر سکوت گیجم کرد.دیدم که درخت ، هست.وقتی که درخت هستپیداست که باید بود،باید بودو رد روایت راتا متن سپیددنبال کرد.اماای یاس ملون!  شعر های سهراب سپهری...ادامه مطلب